Tanzania & Zanzibar

Zo'n drie weken geleden begon het laatste deel van mijn grote avontuur: een rondreis door Tanzania, Zanzibar, Malawi, Zambia en Zimbabwe. Ik ontmoette mijn reisgezelschap in Nairobi, van waaruit we de volgende dag vertrokken om de grens met Tanzania over te steken. De eerste mededeling die onze groepsleider deed, was dat corruptie een belangrijke rol speelt in dit land. En hoewel we nog niet op safari waren, konden we wellicht wel politieagenten in de bomen spotten die vooral toeristen onterechte boetes willen uitdelen. Is weer eens wat anders dan apen of luipaarden. Eenmaal aangekomen op de kampeerplaats, kon het grote avontuur echt beginnen. Mijn ervaring met het opzetten van tenten reikt niet veel verder dan een keer of 2 op pinkpop, maar het ging gelukkig al meteen behoorlijk soepel (voor mijn doen dan). De volgende dag vertrokken we naar de Serengeti, wat Swahili is voor eindeloze vlakte. Waarom ze voor die naam gekozen hebben, werd al snel duidelijk. Zo ver je kon kijken zag je gras, met af en toe een eenzame boom of rotspartij. Hoe de rangers hier de weg weten vraag ik me af. Misschien onthouden ze dat ze bij de 3e boom rechts moeten en dan bij de 2e steen links. Het is in ieder geval maar goed dat de navigatie niet aan mij was. Een maand of 2 geleden was ik in het Krugerpark, wat op de dieren na in geen enkel opzicht te vergelijken is met de Serengeti. Bijzonder dat iedere safaribestemming zo zijn eigen karakter heeft. Nog voor we het park überhaupt binnen waren, hadden we al een cheetah gespot, die gewoon een beetje lag te chillen in het gras en zich niks leek aan te trekken van de minstens 10 jeeps vol met paparazzi. Na een tijdje bereikten we Pride Rock, bekend van de lion king. Het grappige was dat er daadwerkelijk een leeuw op deze rots lag te slapen. Tijdens onze twee dagen durende safari in dit park hebben we behoorlijk wat leeuwen gezien op de verschillende rotspartijen. Het blijft bizar wat voor indruk het iedere keer weer op me maakt om oog in oog te staan met deze prachtige, indrukwekkende dieren. Stuk voor stuk magische momenten, waar je je niks bij voor kan stellen als je een documentaire van National Geographic kijkt. Verder hadden we het geluk om twee luipaarden te spotten, terwijl sommige mensen al heel blij waren dat ze er één hadden gezien in 18 dagen vol met gamedrives. Kamperen op zich was voor mij al een vrij onbekend gebied, laat staan midden in de Serengeti tussen al het wild. Zonder hekken uiteraard. De belangrijkste veiligheidsregel: als je groene ogen ziet zit je redelijk safe, bij rode ogen kan je jezelf het beste opsluiten in je tent. Wel een geruststellende gedachte dat we tijdens onze nightwalk twee paar rode ogen hadden gespot, kon ik in ieder geval lekker slapen. Ook de volgende nacht gingen we wildkamperen. 'S avonds hadden we een kampvuur, en ik moet toegeven dat de wilde buffels die op een paar meter afstand aan het grazen waren wel van toegevoegde waarde waren. 'S nachts leek het wel alsof ze midden in onze tent stonden, maar gelukkig was de afstand tussen hen en onze tent minstens 5 centimeter. De laatste dag van onze safari deden we een gamedrive in de Ngorogorokrater, een geïmplodeerde vulcaan. Ik dacht echt dat ik een reis naar Afrika had geboekt, maar het leek eerder alsof ik in Schotland zat. Kou, regen en vooral grijze lucht included. Toch zorgde dit voor weer een indrukwekkend gezicht, mede doordat de tegenstelling met de dichtbijgelegen Serengeti zo groot is. We hadden het geluk om een neushoorn te spotten; het laatste lid van de Big Five dat we nog niet gezien hadden. Verder zagen we vele zebra's, wildebeest, buffels, leeuwen, olifanten en nijlpaarden, en daarmee was ook deze dag weer erg geslaagd. Oh, en een hyena die de hersens van een nijlpaard aan het eten was. Ook wel apart. We vervolgden onze weg naar de overnachtingsplaats, die tevens de enige snake bite clinic in Tanzania is. Na een rondleiding in de kliniek bezochten we een dorpje van de Masai stam, om meer te weten te komen over hun cultuur. Fun fact: mannen mogen met zoveel vrouwen trouwen als ze willen, maar 1 vrouw kost gemiddeld 15 koeien.
Onderweg naar de voormalige hoofdstad Dar Es Salam werden we meerdere malen gestopt door de politie. Tijdens één van die stops wilde de agent de truck vanbinnen inspecteren. Voordat de deur open werd gedaan door onze crew, kregen we gelukkig nog een paar seconden de tijd om allemaal onze gordel om te doen, en uiteraard te doen alsof we dat braaf de hele weg al hadden. Wat volgde was een liefdesverklaring van de agent, die blijkbaar enorm veel van Britten en Nederlanders houdt. Hij vermeldde er ook nog even bij dat de president van het land ook van ons houdt. Toch fijn om te weten. Om die reden kreeg de chauffeur geen boete voor het overschrijden van de snelheidslimiet, wat waarschijnlijk überhaupt niet eens het geval was. Want zodra je hier vraagt om een bonnetje van je zogenaamde snelheidsoverschrijding weet de politie over het algemeen niet hoe snel ze weg moeten komen. Gelukkig kreeg ik geen boete voor het beledigen van een ambtenaar in functie, aangezien ik na ongeveer 30 seconden van de preek mijn lach echt niet meer kon inhouden. De volgende dag begon onze 4-daagse trip naar Zanzibar. Met een krakkemikkig busje dat net groot genoeg was om er met 13 mensen en evenveel reistassen opgepropt in te zitten, gingen we richting de ferry die ons in 2 uur naar het eiland zou brengen. We liepen door de smalle straatjes naar het hotel om ons klaar te maken voor de trip naar Prison Island. Maar voordat we het eiland bezochten, gingen we snorkelen in het meest heldere water wat ik ooit gezien heb. Het grootste deel van de tijd was ik aan het struggelen om mijn duikbril schoon te houden en geen water binnen te krijgen, maar gelukkig heb ik toch wat visjes, zeesterren en een heleboel koraal gezien. 'S avonds bezochten we de lokale food market, en mijn dinerkeuze was al snel gemaakt toen ik ontdekte dat ze Zanzibar Pizza hadden. Het leek meer op een wrap gevuld met kaas en groenten, maar het was de moeite waard! De volgende dag deden we een tour door Stone Town met onze lokale gids Daniel. Het eerste onderdeel daarvan was de slave market, waar we meer leerden over de indrukwekkende geschiedenis van de rol die Zanzibar speelde in de slavenhandel. Zelfs de meest spraakzame mensen van onze groep waren er stil van, dus dat zegt denk ik wel genoeg. Vooral de kelder waar veel te veel slaven in een veel te kleine ruimte opgesloten werden voordat ze verhandeld werden maakte indruk op mij. Daarna gingen we naar een markt. De geur die er hing toen we uitstapten was niet te harden, een soort mix van uitlaatgassen, vis en rotte groenten. Toen we ons daar overheen hadden gezet, gingen we eerst naar het deel van de markt waar ze vis verkopen. Er was zelfs een visveiling. Een van de bieders kwam zijn lading blauwe krabben ophalen, en gaf mij toestemming om hier een foto van te maken. In ruil daarvoor gooide hij (waarschijnlijk per ongeluk) een krab tegen mij aan, waardoor vrij snel mijn standaard paniekreactie optrad. Hadden ze in ieder geval wat te lachen, en ik had mijn foto. Iedereen blij. Daarna liepen we door de vleesmarkt, waar de slagers letterlijk met een bijl inhakten op een koeienschedel. Mijn paniekreactie was wederom van de partij toen er iemand langs me liep met ongeveer 4 koeienhoofden op zijn schouder, waar ik ineens oog in oog mee stond toen ik me omdraaide. Ik kan deze markt denk ik het beste omschrijven als interessant. Vervolgens bezochten we een spice plantation, waar we zagen hoe vele verschillende soorten kruiden en fruit groeien. Onder andere kurkuma, gember, citroengras, cacaobonen, bananen, dragonfruit en ga zo maar door. Na de lokale lunch in het huis van de gids konden we thee van deze verschillende kruiden en wat fruit proeven. Was allemaal leuk, tot we Dorian fruit kregen. Het leek wel alsof ze de geur die er hing op de markt in een potje hadden gestopt en daar fruit van hadden gemaakt. Ik denk dat ik verder niet hoef uit te leggen waar het naar smaakte. Note to self: nooit meer Dorian fruit eten. We vervolgden onze weg naar Nungwi, waar we 2 nachten in een hotel op het strand verbleven. De beachboys waren hier in grote getale aanwezig om hun armbandjes te verkopen. Wanneer je hier vriendelijk voor bedankte, vroegen ze of je misschien marihuana of cocaïne wilde. That escalated quickly. 'S avonds aten we pizza in een restaurant aan de zee, en profiteerden we maximaal van happy hour. De avond werd voortgezet in de bar van het hotel, waar we verschillende cocktails met onder andere de namen Damage en Killer dronken. Ik denk dat ik wederom niet meer hoef te zeggen. De volgende dag brachten we dus door op het prachtige strand en in het restaurant, waar we mac and cheese aten. De kaasconcentratie in mijn lichaam is dus weer even op peil, minstens voor de komende 2 dagen. Vrijdag was het na het ontbijt tijd om weer terug te gaan naar het vaste land, en zaterdag ging de wekker om 3.30 uur om het onmogelijk drukke spitsuur in Dar es Salam te vermijden en de 14 uur durende rit niet nog langer te maken. Dat betekende dat we een zogenaamd rolling breakfast hadden, gewoon een fancy woord voor ontbijt onderweg. Dit werd iets te letterlijk rolling breakfast, want de wegen hier maken het vrij onmogelijk om te voorkomen dat alles door de truck vliegt. Ondanks het feit dat ik nu de hele dag in de truck zat met een broek die plakte van de warme chocomel, was ook dit weer een van de vele momenten die deze reis onvergetelijk maken. De volgende dag ging het rolling breakfast gelukkig een stuk soepeler, want behalve dat ik de thermoskan met heet water over me heen kreeg ging er niks mis. Wel leuk dat ik er op dat moment door een van mijn reisgenootjes aan herinnerd werd dat een vogel in de Serengeti het blijkbaar nogal nodig vond om 2x zijn behoefte te doen precies boven mijn hoofd, en dat ik met al deze dingen (ik heb ze maar niet allemaal opgeschreven, dan zou het verhaal iets te lang worden) toch wel officieel de kneus van de groep ben. Ik had niet anders verwacht. Zoals ze hier zeggen: hakuna matata!