All good things come to an end

Vorige week zaterdag was het tijd om ons eens te mengen in een lokale traditie: rugby. Van onze groep van 11 had er welgeteld 1 verstand van deze sport, dus voor de game begon hebben we even snel wat basics geleerd zodat we er toch nog iets van zouden begrijpen. Ik denk dat rugby hier qua populariteit wel overeenkomt met voetbal in Nederland, dus het stadion zat behoorlijk vol tijdens deze wedstrijd tussen de Stormers (het team van de Westkaap) en de Reds uit Australië. Leuk om eens meegemaakt te hebben!
Zondag gingen we met een uber naar Cape Point. Toen onze chauffeur arriveerde, bood hij aan om gedurende de hele dag onze gids te zijn en ons via de mooiste routes naar onze bestemmingen te brengen. Hij zou dan overal op ons wachten tot we weer verder wilden. Dat aanbod konden we natuurlijk niet afslaan, want dit betekende dat we voor omgerekend 17 euro per persoon de hele dag een privéchauffeur en gids in één hadden. We reden via de prachtige Chapman's Peak Drive naar Cape of Good Hope, het meest Zuidelijke puntje van Afrika. De vele mooie uitzichten op deze route waren adembenemend, en deden me er weer even bij stilstaan hoeveel geluk ik heb dat deze fantastische plek nu voor even mijn thuis is. Nadat het typische toeristenkiekje gemaakt was (door onze chauffeur, die man kan ook echt alles), vervolgden we onze route naar Cape Point. Onze chauffeur bereidde ons voor op een redelijk heftige hike van 20 minuten om het hoogste punt te bereiken, maar vergeleken met de Tafelberg was dit peanuts. Dus binnen 10 minuten waren we boven, als echte getrainde atleten. Helaas belemmerde de zeldzame regen ons uitzicht hier, maar het feit dat alle regen hier meer dan welkom is in verband met de droogte maakte dat een stuk minder erg. Des te dichter komen we bij de dag dat we hopelijk langer dan 90 seconden mogen douchen. Eenmaal beneden aangekomen, bleek dat onze chauffeur ons niet als echte atleten had ingeschat. Hij dacht namelijk dat we wel een uur weg zouden blijven, en omdat hij ons nog lang niet terug verwacht had, had hij nog geen lunch gehad. Dus ging hij maar even snel een pizza halen in het restaurant, waarna we weer verder konden. Onze laatste stop was Simon's Town, waar zich ook Boulders Beach bevindt, het strand met de pinguins. Hoewel deze beestjes op het eerste gezicht erg schattig lijken, kon één ervan de drukte van alle toeschouwers even niet meer aan. Dat liet hij merken door de dichtstbijzijnde persoon te bijten. Gelukkig hadden wij op dat moment onze toeristenfoto's al in the pocket.
Maandagavond was de lucht helder, een goed moment om Lions Head te beklimmen! Na de Tafelberg was ook dit a piece of cake, en na drie kwartier balanceren op een pad dat zich bevindt op de rand van een afgrond, inclusief de nodige ladders en handvaten om omhoog te klimmen, kwamen we net voor zonsondergang aan op de top. Wat een uitzicht! Na een tijdje hiervan genoten te hebben, gingen we in het donker weer terug naar beneden over hetzelfde pad. Het uitzicht over de verlichte stad was magisch. Ik moet mezelf op dit soort momenten regelmatig even wakker schudden om te beseffen dat dit geen droom is.
Tijdens mijn surfles op dinsdag waren de golven wat hoger dan ik aankon. Met als gevolg een paar rondjes in de inmiddels bekende wasmachine. Daardoor had ik behoorlijk wat zeewater binnen gekregen, wat volgens de surfinstructeur mijn misselijkheid waarschijnlijk veroorzaakte. Zijn advies: minder zeewater drinken. Goh, thanks! Ik dacht dat ik dat gewoon kon drinken als ik dorst had. Maar het was vast goed bedoeld. Gelukkig ging het tijdens mijn twee laatste lessen op woensdag en zaterdag wat beter, dus ik heb mijn surflessen op een positieve manier kunnen afsluiten!
Woensdagavond gingen we, na een vermoeiende maar leuke sportdag met de kids, naar de outdoor cinema in Kirstenbosch. Aangezien het nooit regent hier, was het nog niet eens in ons opgekomen om het weerbericht even te checken van tevoren. Uiteraard viel het uitgerekend deze avond met bakken uit de hemel, onweer included. Dit leverde spectaculaire beelden op, maar zorgde er helaas ook voor dat de filmvoorstelling noodgedwongen gecanceld werd. Dus aten we onze popcorn, m&ms en nachos maar op in de Uber die ons terug bracht naar het hostel. Een voordeel; de zoutconcentratie in de zee is nu misschien net iets lager, dus de volgende keer kan ik meer zeewater drinken voordat ik misselijk word.
Op vrijdag had ik even een mindfuck momentje, want schaatsen was wel het laatste wat ik verwacht had te doen in Kaapstad. Compleet met DJ, discolampen en danswedstrijdjes. Ik werd er weer even aan herinnerd dat ik die kou echt niet mis, maar wat was het leuk! Dit was tegelijkertijd mijn laatste projectdag, want deze week vertrek ik naar Johannesburg voor mijn 3 weken lange rondreis met Suus. Wat kijk ik ernaar uit om een stukje van thuis weer even dichtbij te hebben, want ik merk wel dat ik steeds meer dingen mis. Natuurlijk mis ik mijn lieve vrienden en familie, maar soms kan ik ook enorm verlangen naar kleine, random dingen. Wat zou ik soms graag aardappelen willen eten die mama gekookt heeft! En ik hou niet eens van aardappelen, kun je nagaan. Maar gelukkig overheersen de leuke momenten, dus ik hou het nog wel even vol hier!
Zaterdag gingen we na mijn surfles naar de Old Biscuit Mill, een soort marktje met enorm veel eettentjes. Van pizza tot belgische wafels en van sushi tot frozen yoghurt. Heaven on earth dus als je het mij vraagt. Het is misschien maar goed dat ik daar niet eerder geweest ben, want dan had ik waarschijnlijk een complete nieuwe garderobe kunnen aanschaffen. Dit was tevens de eerste stop van onze pubcrawl, waarbij we verdeeld over de dag een stuk of 10 kroegen hebben bezocht om overal een drankje te doen. Onze Uberchauffeur raadde ons aan om naar The Beer House te gaan. Toen ik zag dat er bitterballen op het menu stonden, kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Uiteraard moest ik mijn reisgenootjes dit Nederlandse culinaire hoogstandje bijbrengen, want zij wilden eindelijk wel eens weten waar ik al 3 weken over praat. Later op de avond gingen we terug naar Table View, de wijk waar ons hostel ligt. Omdat het voor veel vrijwilligers het laatste weekend was, gingen we met zijn allen nog een laatste keer stappen in de lokale club. Om een uur of 5 besloten we dat 17 uur achter elkaar op pad zijn wel genoeg was, en gingen we naar huis. Zondag was onze laatste dag samen, en gingen we voor ons laatste avondmaal naar een restaurant in de buurt. Ik kan me ergere dingen bedenken dan het prachtige uitzicht over de zee met de Tafelberg op de achtergrond onder het genot van lekker eten. Het laatste weekend was dus een mooie afsluiting van onze fantastische tijd samen hier. Vanmorgen was het moment van afscheid dan toch echt aangebroken. Dat moest natuurlijk wel in stijl gebeuren, dus kochten we aan de bar van het hostel onze laatste Savanna (een lokale cider) die we voorlopig samen zouden drinken. 
Na de nodige afscheidsknuffels vertrok ik naar de airbnb waar ik de komende 3 dagen verblijf. Want hoewel de afgelopen 4 weken top waren, heb ik een plekje voor mezelf toch wel een beetje gemist. Heerlijk om hier even bij te komen van alle drukte.
Afgelopen week heb ik ook een groepsreis naar Madagascar geboekt, van 27 april tot 18 mei. Die reis zat al een tijdje in mijn hoofd, en toen ik nog in Nederland was heb ik overwogen om te boeken, maar ik wilde nog wat opties open houden. Toch bleef ik hieraan denken, dus besloot ik om te boeken. Nu is mijn planning dus compleet! Maar voor het zover is, heb ik eerst nog 3 hele mooie weken te gaan met een van mijn favoriete mensen op deze wereld. Life could be worse!