The sky is the limit

Vorige week zaterdag was het tijd voor mijn derde poging om de Tafelberg te beklimmen. De vorige twee pogingen waren mislukt door tijdgebrek en hitte, maar driemaal was in dit geval dan toch echt scheepsrecht. Om een uur of 11 begonnen we aan onze hike. Zover ik kon kijken zag ik rotsen. Maar op dat moment was ik er nog vrij zeker van dat dit onbegaanbare klimparcours wel snel zou overgaan in een enigszins normaal pad. Die hoop was echter snel vervlogen toen we in onze eerste pauze, na ongeveer 2 minuten klimmen, mensen tegenkwamen die ons "aanmoedigden" door te zeggen dat we nog een hele lange weg te gaan hadden die alleen maar zwaarder zou worden. Great. Ik overwoog even om maar gewoon weer terug naar beneden te gaan nu het nog kon, maar toch kon ik het niet laten om de uitdaging aan te gaan. Natuurlijk waren we van tevoren al gewaarschuwd dat deze klim zwaar is, maar als je antwoord op de vraag wat je favoriete sport is net zoals bij mij "bierpong" is, kan ik je verzekeren dat dit echt geen pretje was. Het feit dat het die dag 30 graden was hielp ook niet echt mee. Maar toen we na een lange 3 uur klimmen eindelijk op de top aankwamen, waren we toch wel trots op onszelf. Het eerste wat ik tegen een van mijn lotgenoten zei, was: zou een bevalling ook zo voelen? Dat je na lang afzien eindelijk je beloning krijgt. Wat in dit geval natuurlijk het prachtige uitzicht over de hele stad was. Geen idee waarom ik dit ineens dacht, misschien was mijn hoofd een beetje oververhit. Na dit avontuur hadden we wel een biertje verdiend, dus gingen we 's avonds naar Cape Town Carnival. De optocht is hier het hoogtepunt van carnaval, en die was dan ook spectaculair! Daarna zetten we onze avond voort in Longstreet, waar we na de nodige drankjes eindigden op het podium van de plaatselijke karaokebar. Een groot feest dus weer! In ieder geval voor ons, voor de rest van de gasten in de karaokebar doe ik geen uitspraak.
Zondag leek ons een goede dag om op Clifton Beach even bij te komen van alle avonturen die we hier meemaken. Dat bleek nodig te zijn, en na een middagdutje van een uur had ik mijn witte huidskleur verwisseld voor een rode. Gelukkig vind ik rood een mooie kleur, dus dat valt weer mee!
Verrassend genoeg heb ik het voor elkaar gekregen om een van mijn enkels te verstuiken, en de andere zo hard tegen een steen te stoten tijdens het surfen dat ik afgelopen week niet echt kon sporten. Wat dus betekende dat ik niet naar mijn project kon. Om toch iets te kunnen betekenen hier, kon ik aansluiten bij een ander project op een kleuterschool. Ik was al op 2 andere scholen geweest, waardoor ik al een beetje een beeld had van de scholen hier. Maar deze school was anders. De leraren waren erg begaan met de kinderen en er waren goede faciliteiten. Ze hadden zelfs loopscootertjes waar ze in de pauze mee over een aangelegd parcours kunnen gaan, wat mij herinnerde aan mijn basisschooltijd. Wat me keer op keer blijft verbazen, is hoe makkelijk de kinderen een nieuw gezicht vertrouwen. Misschien komt dat doordat ze weten dat ze veel aandacht krijgen van de vrijwilligers, wat ze natuurlijk erg leuk vinden. Zo kwam een klein meisje van een jaar of 3 naar me toe met haar armpjes naar me uitgestrekt. Toen ik haar eenmaal opgetild had, liet ze me niet meer los. Met als gevolg dat ze op mijn schoot in slaap viel, om drie kwartier later pas weer wakker te worden. Wat ik natuurlijk helemaal niet erg vond, want wie wil er nu niet zo lang knuffelen met zo'n schattig klein kindje.
Woensdag was het Human Rights Day, en dat betekende dat iedereen een vrije dag had. Dat moest natuurlijk gevierd worden, dus dinsdagavond gingen we opstap. Ik had nooit kunnen denken dat ik een paar uur later op de spoedeisende hulp zou zitten, met een van de vrijwilligers die zijn duim had gebroken tijdens het gokken (vraag me niet hoe maar dat kan dus gewoon). Terwijl ik wachtte tot hij klaar was, heb ik mijn Afrikaans even bijgespijkerd met de hulp van een aantal mede-wachtenden. Je moet toch wat he. Al met al dus nog best een prima avond voor mij.
De volgende dag gingen we naar Kirstenbosch Botanical Gardens. Ik vind het stadspark in Maastricht al een prachtige plek, maar dat is niks vergeleken met wat ik hier zag. Een enorm park met talloze wandelroutes, prachtige planten en bloemen en zelfs restaurants. De hele partysquad was op de een of andere manier in een melige bui, wat deze dag alleen maar beter maakte. Toch apart dat je zulke fantastische tijden kunt beleven met mensen die je pas net kent (geen zorgen vriendjes van thuis, ik mis jullie wel echt hoor!).
Donderdag ging ik 's morgens naar weer een andere school. Wat niemand wist, zelfs de docenten niet, was dat er die dag twee vrouwen langskwamen om de kinderen te leren hoe je je tanden moet poetsen, en hoe belangrijk dat is. Na afloop kreeg iedereen een tandenborstel en tandpasta. Aangezien deze kinderen allemaal uit de township komen, hebben ze dit soort dingen vaak niet. Des te mooier was het om te zien dat de kinderen dit goede initiatief ook waardeerden, en hun best deden om mee te doen.
Dat ik makkelijk over te halen ben, hebben mijn reisgenootjes al vaker gemerkt als het gaat om stappen, maar afgelopen week kreeg dit een hele andere dimensie. Ik heb me namelijk laten overhalen om mee te gaan skydiven. Vrijdag was het zo ver, en ik was al misselijk voordat ik uberhaupt in het vliegtuig zat. Laat staan op het moment dat de deur open ging en ik als eerste moest springen. Ik probeerde me vast te houden aan de deur, dus mijn instructeur moest even bewijzen hoeveel spinazie hij in zijn leven heeft gegeten zodat hij mij los kon maken uit mijn innige omhelzing met de deur en uit het vliegtuig kon gooien. Ik heb echt nog nooit iemand zo bang zien kijken als mezelf op het moment dat de deur open ging en ik op de rand van het vliegtuig moest gaan zitten. Pure paniek. Gelukkig veranderde dat al na een paar seconden in verwondering. Wat een kick om dit te doen in zo'n mooie omgeving! Achteraf ben ik toch wel een beetje trots op mezelf dat ik mijn grenzen verlegd heb op weer een ander gebied (en deze kieer neet mit badminton Suus). Dit was weer het zoveelste mooie excuus om een feestje te vieren, waar we uiteraard weer volop misbruik hebben gemaakt.